سلطان ركن الدين پسر محمد خوارزم شاه بود، ولادت او شبي بود، كه ديگر روز آن سلطان معز الدين محمد سام طاب ثراه از خوارزم بازگشت، در شهور سنه احدي و ستمائة، او را بدان سبب غوريشانستي [1] نامزد كردند، يعني غوري شكن. چون مملكت عراق در ضبط سلطان محمد آمد:
تخت عراق بدو داد، و دختر ملك الغخان ابي محمد كه از بنو اعمام خوارزمشاهيان بود، در حباله خود آورد، و او را نيابت سلطان ركن الدين داد، و تمامت ملك غور و لشكرهاي جبال را بخدمت او بگذاشت. چون محمد از عراق بازگشت، تركان عراق كه بندگان اتابكان بودند، جمع شدند و مصاف دادند، و فتح مر خوارزمشاهيان را بود، در شهور سنه اربع عشر و ستمائة، مدتي ملك عراق راند، چون لشكر مغل بعراق رسيد، و اسلاميان منهزم شدند، جمله اهل خوارزمشاهيان اسير شدند، و اغلب شهادت يافتند در شهور سنه سبع عشر و ستمائة.

آق سلطان پسر سلطان محمد بود و چون تخت كرمان و بالش [2] گواشير، مر سلطان محمد را ميسر شد، خواجه زوزن را بتخت كرمان بنشاند. بعد از چند سال خواجه زوزن برحمت حق پيوست، و او مردي با خبر بود، و در خراسان مدارس و رباطات با نام ساخت، و قلعه سلامهير [3] زوزن را عمارت كرد چون درگذشت، سلطان محمد تخت كرمان به پسر خود آق سلطان داد و به كرمان رفت، و آن ممالك را تا آب دريا و اطراف مكران در ضبط آورد و چون حادثه اسلام ظاهر شد، و چنگيزخان بر ايران غالب گشت، جماعت خطائيان و لشكريان سلطان محمد با براق حاجب خطائي كه نو مسلمان بود