نيست.اگر گويند چگونه گفت اين راه مستقيم است با [1]اختلاف اقوال در او، جواب گوييم:آنچه طريق حق است مختلف نيست اگرچه بر او [2]ادلّه مختلف است همه مؤدّى و مفضى است با حق،و سليم است از مناقصه و فساد،جمله مؤدّى است با ثواب و نجات اعني ادلّه،قوله: قَدْ فَصَّلْنَا الْآيٰاتِ ؛ما آيات مفصّل كرديم و مبيّن و مشروح براى قومى كه تذكّر و تدبّر [3]كنند،و اصل [4]كلمه،يتذكّرون، بوده است«تاء»تفعّل [5]را بدل كردند به«ذال»،آنگه در«ذال»ادغام كردند و تخصيص متذكران براى آن كرد كه ايشان منتفع باشند به آن و اگرچه اين تفصيل آيات براى جملۀ مكلّفان كرد،چنان كه گفت: هُدىً لِلْمُتَّقِينَ [6]،و در آيت دليل است بر بطلان قول اصحاب معارف براى آن‌كه اگر معارف ضرورى بودى تفصيل آيات براى تذكّر عبث بودى.

لَهُمْ دٰارُ السَّلاٰمِ عِنْدَ رَبِّهِمْ ؛ايشان راست سراى سلام به نزديك خداوندشان.

در سلام دو قول گفتند:حسن بصرى و سدّى[113-پ]گفتند:سلام نام خداست-جلّ جلاله-فى قوله: اَلسَّلاٰمُ الْمُؤْمِنُ [7]لهم دار اللّه،و قولى دگر آن است كه ايشان راست سراى سلامت از آفات،و اين قول زجّاج،و جبّائى است.و در عِنْدَ رَبِّهِمْ دو قول گفتند:يكى آن‌كه مضمون است به نزديك خداى تعالى و او در عهدۀ ضمان تا به مستحقّان رسيدن [8]،و دگر آن‌كه:يعنى [9]در سراى آخرت كه دگر كس را حكم نباشد مگر خداى را-عزّ و جلّ-. وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ ؛و او ولىّ ايشان است.در او نيز دو قول گفتند:يكى آن‌كه متولّى نعمت و ايصال منفعت اوست به ايشان،و دگر آن‌كه:مراد به«ولىّ»ناصر باشد،يعنى خداى تعالى ناصر ايشان