الباسا و اللّبوس ما يلبس من الثّياب و اللّبيس،الثّوب الّذي قد لبس [1]و استعمل.

اگر گويند:نه اين [2]آيت دليل آن مى‌كند كه خداى تعالى تلبيس ادلّه كند و چيزى به صورت چيزى دگر نمايد؟جواب گوييم:بر اين تفسير كه ما داديم اين سؤال لازم نيايد.دگر آن‌كه:حق‌تعالى نگفت من چنين كردم يا كنم يا روا دارم كه كنم،بلكه گفت:اگر كنم چنين باشد.و اين تقدير باشد و تقدير محال روا بود چو مستمر [3]علم باشد گفت [4]كنم و نكرد.چون نكرد،تلبيس نكرده باشد و اين را نظير بسيار است،منها قوله: لَوْ أَرٰادَ اللّٰهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً لاَصْطَفىٰ مِمّٰا يَخْلُقُ مٰا يَشٰاءُ [5]،اگر خداى خواستى تا فرزندى گيرد،برگزيدى از خلقان خود آن را كه خواستى،و اين نكرد خداى تعالى و محال است بر او،و كذلك قوله: لَوْ كٰانَ فِيهِمٰا آلِهَةٌ إِلاَّ اللّٰهُ لَفَسَدَتٰا [6]و قوله: قُلْ إِنْ كٰانَ لِلرَّحْمٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعٰابِدِينَ [7]و مانند اين از آيات، وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ [8].آنگه بر سبيل تسليۀ [9]رسول -عليه السّلام-و دلخوشى او اين آيت فرستاد و گفت:يا محمّد اگر اين كافران بر تو فسوس مى‌دارند و سخريّه مى‌كنند،پيش از تو بر رسولان ديگر هم فسوس داشته‌اند [10]لكن به خود [11]زيان كرده‌اند هم اينان و هم ايشان و جزا و وبال آنچه كردند از استهزاء به ايشان بازگشت و الحيق،اشتمال المكروه على الانسان بفعله،و حيق آن باشد كه[59-ر]آدمى را وبال فعل بد بر او مشتمل شود،قال اللّه تعالى: وَ لاٰ يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلاّٰ بِأَهْلِهِ [12]،أى لا يحيط و لا يلحق،به ايشان رسيد آنچه سزا و جزاى ايشان بود و عقوبت كردار بد ايشان بود در دنيا،چون عذاب قوم نوح و قوم لوط [13]و عاد و ثمود با آن‌كه ايشان را نهاده است از عذاب آخرت.