نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 6 صفحه : 52
خود گذاشتن.آنگه حقتعالى حكم ايشان بگفت في قوله: فَإِنْ لَمْ يَعْتَزِلُوكُمْ ، گفت:اگر از شما جدا نشوند و با ميان قوم خود كه كافرانند نروند،يا دست به مصالحت و به مسالمت به شما ندهند،و معاهد شما نشوند و دست از قتال شما بنهدارند [1]،بگيرى [2]ايشان را و بكشيد [3]هركجا يابيد [4]كه ايشان آنانند كه ما شما را بر ايشان سلطانى مبين داديم.
سدّى و عكرمه گفتند:يعنى حجّتى ظاهر،و ديگران گفتند:دستى قوى به خلاف حكم آنان كه در آيت اوّل ذكر ايشان كرد كه: فَمٰا جَعَلَ اللّٰهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً [5].
نباشد [7]مؤمنى [8]كه بكشد مؤمنى را مگر به خطا و هركه بكشد مؤمنى را به خطا بر اوست آزاد كردن گردنى مؤمن و ديتى سپرده [9]به خداوندش مگر كه صدقه كنند اگر باشد از مردمانى كه دشمن شما باشند و او مؤمن بود آزاد كردن گردنى مؤمن بايد،و اگر باشد از گروهى ميان شما و ايشان عهدى باشد ديتى سپرده بايد به اهلش و آزاد كردن گردنى مؤمن،هركه نيابد روزۀ دو ماه پيوسته توبه از خداى،و بوده است [10]خداى دانا و محكم كار.