امروز،خواصّ رصاصند و عوامّ هوامّ‌اند،به صورت مردمند به سيرت سباعند.

بهرى ذئابند و بهرى كلابند [1]،آنان كه زهّاداند ثعالب و ارانب‌اند،و آنان كه ولاتند چون كلب كلبند،مؤمن در ميان ايشان [2]چون برّه يا چو آهو [3]كه پيرامن [4]او اين سباع باشند،اگر جان به كنار برد كارى عظيم است-فمن نجا برأسه فقد ربح-چه جاى سر است،و سر چه محلّ دارد!هركه دين به سر برد،او گوى به سر[برده است] [5]، اگر هزار سر چنين بنهد تا يكسر از آن نبرد هم او بر سود [6]است.اگر در عهد تو چنين باشد،چه عجب كه در عهد اميرالمؤمنين على چنين بود كه:و العشرة تباع برأس من بني فراس،أعنى

قوله-عليه السّلام: ليت معاوية صرفني بكم صرف الدّينار بالدّرهم اخذ منّي عشرة منكم و اعطاني واحدا من بني فراس من بني غنم، لا جرم چو سر بنهادند،سر ببردند [7]كه: وَ قٰاتَلُوا وَ قُتِلُوا ،[قاتلوا] [8]گوى باختن و اسپ تاختن ايشان [است] [9]در ميدان مردان،و«قتلوا»،جان به دادن و سر بنهادن است. لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئٰاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ ،دست يافتن ايشان و سر بردن [10]است،اگر سر است و اگر پاى است،تا ننهى نبرى،بل تا ندهى نگيرى [11]-كمثل الميزان من اوفى استوفى،تا پاى در ننهى دست نبرى،و تا سر بر سر [12]ننهى سر نبرى،و تا جان ندهى جان نبرى،براى آن‌كه هركه با جان است بى‌جان است،كه: إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ [13].و آن‌كه بر تو بى‌جان است،بر ما،هم با جان است و هم با جانان است،كه: بَلْ أَحْيٰاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ [14].دع من هذا،از اين ره رها كن و از اين در فراتر شو.