سورة النّاس

اين سورت مدنى است و شش آيت است و بيست كلمت است و نود و نه [1]حرف است [2].

[سوره الناس (114): آیات 1 تا 6]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ اَلنّٰاسِ (1) مَلِكِ اَلنّٰاسِ (2) إِلٰهِ اَلنّٰاسِ (3) مِنْ شَرِّ اَلْوَسْوٰاسِ اَلْخَنّٰاسِ (4) اَلَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ اَلنّٰاسِ (5) مِنَ اَلْجِنَّةِ وَ اَلنّٰاسِ (6)

[ترجمه]

بگو پناه مى‌برم به خداى مردمان.

پادشاه مردمان.

خداوند مردمان.

از شرّ ديو وسوسه‌كنندۀ بازدارنده.

آن‌كه وسوسه فگند در دلهاى مردمان.

از پريان و از مردمان.

خداى تعالى رسول را فرمود و جمله مكلّفان را كه پناه با او دهند كه آفريدگار و پروردگار آدميان است [3]و پادشاه و خداوند ايشان است [4]ازآنجا كه