(سورة لإيلاف) [1]

اين سورت مكّى است در قول عبد اللّه عبّاس،و ضحّاك گفت:مدنى است.و چهار آيت است و هفده كلمت است و نود حرف است[186-ر]،و زرّ حبيش روايت كرد از ابىّ از رسول-عليه السّلام-كه:هركه او سورة لايلاف بخواند،خداى تعالى او را به عدد هركه به كعبه طواف كند در حجّ و عمره،ده حسنه بنويسد.

و امّ هاني بنت ابى طالب-رحمة الله عليهما-روايت كرد كه،رسول- عليه السلام-گفت:خداى تعالى قريش را تفضيل داد بر دگر قبايل عرب به هفت چيز كه پيش [2]ايشان كس را نبود و پس [3]ايشان كس را نباشد:يكى آن‌كه مرا از ايشان كرد،و دوم آن‌كه نبوّت در قبيلۀ ايشان كرد،و حجابت كعبه و سقايت الحاجّ و نصرت ايشان بر فيل و امامت.و در ايشان سورتى فرستاد كه كس را با ايشان در آن شركت نبود [4].

[سوره قريش (106): آیات 1 تا 4]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . لِإِيلاٰفِ قُرَيْشٍ (1) إِيلاٰفِهِمْ رِحْلَةَ اَلشِّتٰاءِ وَ اَلصَّيْفِ (2) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا اَلْبَيْتِ (3) اَلَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4)

[ترجمه]

براى نگاهداشت [5]قريش.