(سورة الفيل)

اين سورت مكّى است و پنج آيت است و بيست كلمت است و نود و شش حرف است،و روايت است از زرّ حبيش از رسول-عليه السّلام-كه او گفت:هركه او سورة الفيل بخواند،خداى تعالى در دنيا او را ايمن كند از خسف و قذف و مسخ [1].

[سوره الفيل (105): آیات 1 تا 5]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحٰابِ اَلْفِيلِ (1) أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ (2) وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبٰابِيلَ (3) تَرْمِيهِمْ بِحِجٰارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ (4) فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ (5)

[ترجمه]

نبينى كه چگونه كرد خداى تو به خداوندان پيل! نكرد مكر ايشان در هلاك! و بفرستاد بر ايشان مرغانى جمله شده.

مى‌انداختند ايشان را به سنگهايى از سنگ‌گل [2].

كرد ايشان چون برگى كشتى [3]خورده [4].