(سورة و العاديات)

اين سورت مكّى است در قول عبد اللّه عبّاس،و ضحّاك گفت:مدنى است،و يازده آيت است و چهل كلمت است،و صد و شصت و سه حرف است.و روايت است از زرّ حبيش از ابىّ كعب كه رسول-صلّى اللّه عليه و على آله-گفت:هركه او سورة و العاديات بخواند،خداى تعالى او را [1]حسنه بنويسد به عدد هركس كه به مزدلفه و منا حاضر آيد [2].

[سوره العاديات (100): آیات 1 تا 11]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . وَ اَلْعٰادِيٰاتِ ضَبْحاً (1) فَالْمُورِيٰاتِ قَدْحاً (2) فَالْمُغِيرٰاتِ صُبْحاً (3) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً (4) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً (5) إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) وَ إِنَّهُ عَلىٰ ذٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) وَ إِنَّهُ لِحُبِّ اَلْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) أَ فَلاٰ يَعْلَمُ إِذٰا بُعْثِرَ مٰا فِي اَلْقُبُورِ (9) وَ حُصِّلَ مٰا فِي اَلصُّدُورِ (10) إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (11)

[ترجمه]

به حقّ دوندگان [3]به آواز.

برون‌آرندگان آتش.

غارت‌كنندگان بامداد.

مى‌انگيزند [4]به او گرد.

در ميانه مى‌برند به او لشكر را.