نامها،و ساعت اجابت در ساعات روز آدينه،و رضاى خود در طاعات،و سخط خود در سيّئات،و دوست خود را در ميان بندگان،و حكمت آن‌كه تا مكلّفان اجتهاد كنند در نمازها و همه به جاى مى‌آرند طمعا في إدراك الوسطى،و شبهاى ماه رمضان عبادت كنند طمعا في ادراك ليلة القدر،و ساعات آدينه به دعا مستغرق دارند طمعا في ساعة الإجابة،و خداى را به همه نامها بخوانند رغبة في اسمه الأعظم،و در همه طاعات مواظبت كنند طمعا في إدراك الرضا،و از همه معاصى اجتناب كنند حذرا من حلول السخط،و در هيچ حال از قيام ساعت ايمن نباشد،هميشه مستعدّ رفتن مى‌باشد.و ولىّ خود را پنهان كرد تا جملۀ بندگان او را حرمت دارند تجويزا[157-ر]أن يكون ذلك.

فصل سه‌ام [1]
در علامات او

حسن بصرى روايت كرد كه-رسول-عليه السلام-گفت:شب قدر شبى باشد خوش و روشن،نه گرم باشد و نه سرد باشد،بامدادش آفتاب برآيد و او را شعاع نباشد.عبيد بن عمير گفت:در اواخر ماه رمضان در كشتى بودم،شبى از شبها آب دريا برگرفتم و بازخوردم،عذب زلال يافتم،بدانستم كه آن شب شب قدر است.

فصل چهارم
در فضائل و خصايص اين شب

ابو هريره روايت كرد كه از رسول-عليه السلام-كه او گفت:هركه شب قدر نماز كند از سر ايمان و احتساب،خداى تعالى گناهان گذشته بيامرزد او را.و در