مؤمنه‌اى نباشد كه اين كلمت بگويد در سجود يا جز سجود و الّا ثواب اين كلمت در ترازوى حسنات او از عرش و كرسى و كوههاى دنيا گرانتر باشد.و خداى تعالى گويد:راست گفت:بندۀ من،

أنا الأعلى فوق كل شىء منهم ،آن‌كه بلند ترم از بالاى همه چيز،و از بالاى من هيچ‌چيز نيست.گواه باشيد فريشتگان من كه او را بيامرزيدم و بهشتش كرامت كردم.چون بميرد ميكايل زيارت او كند هر روز.چون روز قيامت باشد،او را بر پرّ [1]خود گيرد[103-پ] و بيارد و پيش خداى آرد و گويد:بار خدايا!شفاعت من در حقّ او قبول كن.

خداى تعالى قبول كند و گويد:او را به تو بخشيدم،به بهشتش بر.

عقبة بن عامر گفت چون آيت آمد: فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ [2]،رسول -عليه السلام-گفت:

اجعلوها في ركوعكم، و چون اين سورت آمد: سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ،رسول-عليه السلام-گفت:

اجعلوها في سجودكم ،گفت:آن را در ركوع مى‌گويى [3]و اين را در سجود.

[سوره الأعلى (87): آیات 1 تا 19]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ اَلْأَعْلَى (1) اَلَّذِي خَلَقَ فَسَوّٰى (2) وَ اَلَّذِي قَدَّرَ فَهَدىٰ (3) وَ اَلَّذِي أَخْرَجَ اَلْمَرْعىٰ (4) فَجَعَلَهُ غُثٰاءً أَحْوىٰ (5) سَنُقْرِئُكَ فَلاٰ تَنْسىٰ (6) إِلاّٰ مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ اَلْجَهْرَ وَ مٰا يَخْفىٰ (7) وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرىٰ (8) فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ اَلذِّكْرىٰ (9) سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشىٰ (10) وَ يَتَجَنَّبُهَا اَلْأَشْقَى (11) اَلَّذِي يَصْلَى اَلنّٰارَ اَلْكُبْرىٰ (12) ثُمَّ لاٰ يَمُوتُ فِيهٰا وَ لاٰ يَحْيىٰ (13) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكّٰى (14) وَ ذَكَرَ اِسْمَ رَبِّهِ فَصَلّٰى (15) بَلْ تُؤْثِرُونَ اَلْحَيٰاةَ اَلدُّنْيٰا (16) وَ اَلْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقىٰ (17) إِنَّ هٰذٰا لَفِي اَلصُّحُفِ اَلْأُولىٰ (18) صُحُفِ إِبْرٰاهِيمَ وَ مُوسىٰ (19)

[ترجمه]

تسبيح كن نام خدايت را بلندتر.

آن‌كه بيافريد و راست كرد.

و آن‌كه تقدير كرد و راه نمود.

و آنچه بيرون آورد گياه [4].

كرد آن را خاشاك خشك سياه.

خواننده كنيم تو را [5]فراموش نكنى.