وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ فى الآخرة،امروز [1]ملك اوييم و فردا رجوع ما در آخرت با اوست.

ابو بكر ورّاق گفت: إِنّٰا لِلّٰهِ ،اقرار له بالملك وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ ،اقرار على انفسنا بالهلك،گفت:در اين دو كلمه دو اقرار است:يكى اقرار است او را به ملك،و يكى اقرار بر خويشتن به هلك،اقرار مى‌دهد كه او مالك است و ما هالكيم.

نصير،«نون [2]»«انّا»اماله كند،و قتيبه«لام»«للّه».و باقى قرّاء به تفخيم خوانند.

عكرمه گفت:شبى رسول را-عليه السّلام-چراغى بمرد،گفت: إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ ،گفتند:يا رسول اللّه!اين بر [3]مصيبت باشد،گفت:بلى،هرچه مرد را برنجاند مصيبت باشد.

سعيد جبير گفت:هيچ امّت را در مصيبت آن ندادند كه اين امّت را،يعنى كلمات استرجاع،نبينى كه يعقوب را چون آن مصيبت رسيد گفت: يٰا أَسَفىٰ عَلىٰ يُوسُفَ [4]... ،و اگر او را اين كلمه داده بودندى فزع با اين كردى.رسول-صلّى اللّه عليه و آله-گفت:

من استرجع عند المصيبة جبر اللّه مصيبته و احسن عقباه و جعل له خلفا صالحا، گفت:هركس كه عند مصيبت [5]استرجاع كند،خداى تعالى جبر مصيبت او بكند،و عاقبت او بر خير كند،او را خلفى صالح دهد پسنديدۀ او.و رسول -صلّى اللّه عليه و آله-گفت:هركه او را مصيبتى رسيده باشد و آن مصيبت ياد كند، عند آن استرجاع كند،خداى تعالى چندان مزد دهد او را كه آن روز كه آن مصيبت رسيد او را [6]،اگرچه روزگار[176-پ]دراز برآمده بود.

عبد اللّه عمر [7]گفت:چهار خصلت است كه هركس كه آن خصلتها در او باشد او را در بهشت خانه‌اى بدهند،يكى گفتن:لااله‌الاّاللّه است،و چون گناهى كند استغفار كند،و چون نعمتى بر او برود [8]شكر گويد،و چون مصيبتى رسد او را