فرشتگان و جبرئيل به‌سوى او اندر روزى كه باشد اندازۀ آن پنجاه هزار سال.

شكيبايى[كن] [1]شكيبايى كردنى نيكو.

كه ايشان مى‌بينند آن را دور.

و ما مى‌بينيم آن را نزديك.

روزى كه باشد آسمان چون درد زيت.

و باشد كوهها چون پشم رنگين باشد [2].

نپرسد دوستى از دوستى.

ببينند يكديگر را [3]، تمنّا كند [4]كافر اگر فدا كند از عذاب آن روز به پسرانش.

و زنش و برادرش را.

و خويشانى آن‌كه از او آمده‌اند.

و آن‌كه در زمين‌اند همه بعد برهانيد او را.

نه چنان است،آن باشد دوزخ كنده.

پوست‌كننده باشد از سر.

همى خواند آن‌كه پشت كرد و برگرديد.

و مال جمع كرد و نگاه داشت.

كه مردم را آفريده‌اند حريص‌وار.