زنان را.يك قول آن است كه گفتيم:جامه بيفگندند ميان رسول-صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم-و ايشان،و اين در اخبار ماست.و قولى ديگر آن است كه:رسول -صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم-بيعت ايشان به زبان گرفت نه بصفقة،اين آيت بر ايشان خواند،ايشان اقرار دادند و قبول كردند.اميمه بنت رقيّه [1]گفت:من رسول را بيعت مى‌كردم،گفتم:يا رسول‌اللّٰه دست من بگير به بيعت.رسول -صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم-گفت:من دست زنان نامحرم نگيرم به دست [2]، و لكن بيعت من زنان را به زبان باشد.شعبي گفت:جامه‌اى از فطرى [3]در ميان ايشان بود،عمرو بن شعيب گفت:قدحى آب بياورد[ند] [4]و رسول-صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم-دست در او نهاد،آنگه زنان دست در آن آب مى‌زدند.كلبي گفت:رسول-صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم-مى‌گفت و عمر [5]دست ايشان به دست مى‌گرفت در جامه.

مفسّران در معنى«معروف»خلاف كردند.قرظىّ گفت:معروف كارى باشد كه در او هيچ معصيت نبود.ربيع گفت:هرچه موافق طاعت خداى تعالى باشد آن معروف بود.بكر بن عبد اللّٰه المزنيّ گفت:معروف هر كارى بود كه در او رشدى آن معروف بود.مجاهد گفت:آن باشد كه با هيچ مردى در خلوت ننشينند.ابن الزّيد و ابن السّائب گفتند:آن باشد كه جامه ندرند[و هى و آه نكنند] [6]و موى نكنند و روى نرويند [7]و سليطى نكنند [8]و سر نتراشند و شعر نخوانند و با مردمان نامحرم ننشينند و با نامحرمان سخن مگويند [9].