از مكّه به مدينه،ايشان مهر او بدادندى و زن را بازگرفتندى.امّا كافران بر[اين] [1]كار نكردند،[و] [2]چون زنى از مسلمانان بر [3]ايشان شدى و مرتد شدى [4]مهر او ندادندى با مؤمنان،خداى تعالى اين آيت فرستاد: وَ إِنْ فٰاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوٰاجِكُمْ إِلَى الْكُفّٰارِ ،گفت:اگر فايت شود [5]شما را چيزى از زنان شما به كافران،يعنى زنانتان كه بروند[33-پ]مهر بازندهند.[فعاقبتم] [6]،قرائت عامّه [7]به«الف»[است] [8]و در شاذّ ابراهيم و حميد و أعرج خواندند:«فعقّبتم» و فعّل و فاعل به يك معنى بسيار آمده است،قال اللّٰه تعالى: [فَقٰالُوا رَبَّنٰا بٰاعِدْ بَيْنَ أَسْفٰارِنٰا [9]] [10]و«بعّد»[نيز] [11]خواندند:و مجاهد خواند:«فاعقبتم» أى صرتم ذوى عاقبة،و زهرىّ خواند:«فعقبتم»على وزن فعلتم خفيفة العين، و مسروق خواند:«فعقبتم»به كسر«قاف»[و] [12]گفت:معنى او آن است كه«فغنمتم» [13]،و [اين‌همه] [14]لغات است به يك معنى،يقال:عاقبت و عقب و عقّب و أعقب و تعقّب و اعتقب و تعاقب اذا غنم،و«عقبى»نامى است غنيمت را.

آنگه در معنى او خلاف كردند،گفتند: فَعٰاقَبْتُمْ ،يعنى عقوبت كنيد كافران را به جهاد و قتال،و گفتند:عقّبتم،غزاى كنيد پس از غزاى،و گفتند:

خداوند عاقبت شويد،يعنى دست يابيد بر ايشان.و گفتند:اگر [15]خداوند عقبى شويد كه غنيمت است،و اين قول قريب‌تر است براى آن‌كه به معنى آيت لا يقتر