خداى از كتاب و فرمودند مرا تا داد كنم ميان شما،خداى،خداى ما و شماست، ما راست كارهاى ما و شما راست كارهاى شما،نيست حجتى ميان ما و ميان شما، خداى گرد آرد ميان ما و با اوست بازگشتن.

و آنان كه حجت انگيزند در خداى از پس آن‌كه اجابت كردند او را حجت ايشان باطل باشد[نزد خدايشان] [1]و بر ايشان باشد خشمى و ايشان را بود عذابى سخت.

[173-پ] خداى است كه بفرستاد قرآن [2]براستى و ترازو و چه دانى تو همانا قيامت نزيك [3]است.

شتابزدگى مى‌كنند به آن،آنان كه نگرويده‌اند و آنان كه گرويده‌اند مى‌ترسند از آن و مى‌دانند كه آن حق است،الا و آنان كه جدل و خصومت كنند در قيامت در گمراهى‌اند دور.

خداى لطف‌كننده است به بندگانش،روزى دهد آن را كه خواهد و او دانا و بى‌همتاست.

هركه خواهد كشت آخرت،بيفزاييم او را در كشتش [4]و هركه خواهد كشت دنيا بدهيم او را از آن و نباشد او را در آخرت بهرى [5].

قوله تعالى: حم عسق ،اختلاف مفسران برفت در حم .اما آنچه در اين آيت گفته‌اند:

ارطاة بن المنذر گفت:مردى به نزديك عبد اللّٰه عباس آمد و از او پرسيد كه حم عسق چه باشد [6]؟و حذيفة بن اليمان حاضر بود،عبد اللّٰه عباس جواب نداد.ديگرباره