[1] نزديك بود آسمانها كه بشكافد از بالاى آن و فريشتگان تسبيح مى‌كنند به سپاس [2]خدايشان و آمرزش مى‌خواهند براى آنان كه در زمين‌اند،خداى،اوست كه آمرزنده و بخشاينده است.

و آنان كه گرفتند از فرود او [3]دوستان،خداى نگاهبان است بر ايشان و نيستى تو بر ايشان و كيل.

و همچنين وحى كرديم به تو قرآنى تازى تا بترسانى [4]اهل مكه را و آن را كه پيرامن آن است و بترسانى از روز قيامت.شك نيست در او،گروهى در بهشت باشند و گروهى در دوزخ.

[172-پ] و اگر خواهد خداى كند ايشان را يك گروه [5]و لكن در آرد آن را كه خواهد در رحمتش،و ستمكاران نباشد ايشان را از يارى و نه ياورى.

بل گرفتندى از جز او دوستان،خداى اوست كه خداوند است و او زنده كند مردگان را و او بر همه چيز تواناست.

آنچه خلاف كنى [6]در آن از چيز،حكم آن به خداى است،آن خداى شماست خداى من،بر او توكل كردم و با او شدم [7].

آفريدگار آسمانها و زمين كرد