آن به آن است كه خداى يار آنان است كه ايمان دارند و كافران را يار نيست.

خداى ببرد آنان را كه ايمان آوردند و كارهاى نيك كردند به بهشت‌هايى كه رود [1]از زير آن جويها و آنان كه كافر شدند برمى‌خورند و طعام مى‌خورند چنان كه خورد چهارپايان،و دوزخ جاى ايشان است.

[271-ر]،بس شهر كه سخت‌تر بود به قوت از اين شهر كه تو را [2]بيرون كرد،ما هلاك كرديم ايشان را،يار نبود [3]ايشان را.

آنچه [4]باشد بر حجتى از خدايش چنان بود كه بيارايند او [5]بدى عملش و پيروى كند هواى [6]خود را.

مثل آن بهشت كه وعده دادند پرهيزكاران را در آنجا جويهاى است از آب ناگرديده و جويهاى است از شير كه نگرديده باشد طعمش [7]و جويهايى از مى، خوشى باشد خورندگان را و جويهاى از انگبين صافى،و ايشان را در آنجا باشد از همه ميوه‌ها و آمرزش از خدايشان چون كسى كه او هميشه بود در دوزخ و بدهند او را آبى تافته پاره پاره كند رودگانيهاى [8]ايشان.