رجل مؤمن يكتم ايمانه من آل فرعون.در نامش نيز خلاف كردند:

عبد اللّٰه عباس و بيشتر علما گفتند:نام او«خربيل» [1]بود،وهب منبه گفت:

«حزبياييل» [2]بود.ابن اسحاق گفت:«خبرل» [3]بود.به روايتى ديگر گفت:نام او«حبيب»بود.

گفت [4]: أَ تَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللّٰهُ، مى‌بكشى مردى را كه مى‌گويد:

خداى من اللّٰه است؟ وَ قَدْ جٰاءَكُمْ بِالْبَيِّنٰاتِ مِنْ رَبِّكُمْ، «واو»حال است،واو آمد و حجت آورد از خداى به شما،يعنى معجزات و آيات. وَ إِنْ يَكُ كٰاذِباً فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ، اگر دروغ مى‌گويد،وبال و عقوبت آن دروغ بر او خواهد بودن،و اگر راست مى‌گويد،به شما برسد بعضى آنچه [5]او وعده مى‌دهد شما را از عذاب.بعضى اهل [6]معانى گفتند:«بعض»،مراد به او كل است[135-پ]يعنى،كل الذى يعدكم،چنان كه لبيد گفت:

تراك أمكنة إذا لم ارضها أو يرتبط بعض النفوس حمامها
و اين قول ضعيف است براى آن‌كه مخالف ظاهر است،و استشهاد نيز ضعيف است به بيت،براى آن‌كه،احتراز از آن كرد تا خلف در وعدۀ موسى نبايد كه بعضى [7]وعدۀ او برسد و بهرى نرسد.اين بر ايهام و توسع باشد نه بر حقيقت،و مراد آن باشد كه اگر خود بعضى برسد و همه نرسد،هم كفايت باشد كه در بعضى [8]هلاك شما در است.

إِنَّ اللّٰهَ لاٰ يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذّٰابٌ، كه خداى هدايت ندهد آن را كه او مسرف و دروغزن باشد و متعدى [9]كه حد خود نگاه ندارد.

راوى خبر گويد كه از آن سخت‌تر نيامد [10]كه رسول-عليه السلام-در طواف مى‌گرديد [11]،رها كردند تا او فارغ شد،بيامدند و مجامع رداى او بگرفتند و گفتند:

تويى كه نهى مى‌كنى ما را ازآن‌كه.خدايان خود را بپرستيم و خدايان پدران ما را!