نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 17 صفحه : 21
ميان چشمها.و گفتند:نظرت [1]خاينه را از چشمها،و از اين جا گفت:
النظرة الاولى لكم و الثانية عليكم.
عبد اللّٰه عباس گفت:اين مردى باشد كه با جماعتى نشسته باشد،زنى بگذرد، او دزديده به او نگرد.مجاهد گفت:نظر باشد به آنچه خداى از آن نهى كرده است.
قتاده گفت:چشم زدن و شكستن باشد بر سبيل غميزه [2]و طعن. وَ مٰا تُخْفِي الصُّدُورُ، و آنچه دلها پوشيده مىدارد.
وَ اللّٰهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ، و خداى تعالى حكم كند به حق و راستى. وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ [3]مِنْ دُونِهِ، نافع خواند و ابن كثير به روايت هشام،«تدعون»،به«تا»ى خطاب،[131-پ]باقى قراء،به«يا»خبرا عن الغائب. وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لاٰ يَقْضُونَ بِشَيْءٍ، و آنان را كه مىخوانند ايشان را،يعنى،بتان،حكم نكنند به چيزى ازآنكه ندانند [4]. إِنَّ اللّٰهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ، خداى شنوا و بيناست،و«هو»،در ميان مبتدا و خبر فصل است،كه كوفيان آن را«عماد»خوانند.
نمىروند در زمين تا بنگرند تا چون بود عاقبت آنان كه بودند از پيش ايشان؟بودند ايشان سختتر از ايشان به قوت و آثار در زمين.بگرفت ايشان را خداى به گناه ايشان و نبود [5]ايشان را از خداى نگاهدارندهاى.
آن به آن است كه آمده بود به ايشان پيغامبرا [6]بر ايشان به حجتها، كافر شدند بگرفت ايشان را خداى كه او قادر و سخت عقوبت است.