نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 16 صفحه : 329
اذا عضّ الثّقات [1]بها اشمأزّت و ولّته [2]عشو زنة [3]زبونا وَ إِذٰا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ،چون ذكر آنان كنند كه فرود خداىاند از بتان، إِذٰا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ،كه تو بينى ايشان را شادمانه [4]و مستبشر باشند.و آن آنگه بود كه شيطان القا كرد در قرائت [5]:تلك الغرانيق العلى منها الشّفاعة ترتجى،در سورة و النّجم [6].
[115-پ]،بگو كه [7]اى آفرينندۀ آسمانها[و] [8]زمين،داناى [9]نهان و آشكارا!تو حكم كنى ميان بندگانت در آنچه در آن خلاف كنند.
و اگر آنان را بود كه ستم كنند آنچه در زمين است همه و مانند او با او فدا كنند به آن از بدى عذاب روز قيامت و پديد آيد ايشان را از خداى آنچه گمان نبرده باشند.
و پديد آيد ايشان را بديهاى آنچه كرده باشند و دررسد به ايشان آنچه به آن فسوس داشته باشند.
چون برسد به آدمى رنجى،بخواند ما را،پس بدهيم او را نعمتى از ما،گويد:دادند اين مرا بر دانشى،بل آن آزمايشى [10]است و لكن بيشترينۀ [11]ايشان ندانند [12].