اميرالمؤمنين على آمد كه جماعتى منافقان او را برنجانيدند.

ضحّاك و سدّى و كلبى گفتند:مراد جماعتى متهتّكان بودند كه به شب بيرون آمدندى و دنبال زنان و پرستاران داشتندى،چون ايشان به قضا حاجتى رفتندى انگشت در ايشان زدندى اگر بايستادندى مقصود خود از ايشان حاصل كردندى و اگر زجر كردندى ايشان را،بگريختندى.زنان اين شكايت با مردان بگفتند مردان با رسول بگفتند،خداى اين آيت فرستاد.

يٰا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوٰاجِكَ وَ بَنٰاتِكَ وَ نِسٰاءِ الْمُؤْمِنِينَ ،آنگه حق‌تعالى گفت:اى پيغامبر بگو زنانت را و دخترانت را و زنان مؤمنان را: يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ،تا چادرها به خويشتن در پيچند و سر تا پاى به آن بپوشند تا از پرستاران پيدا شوند.و اين آنگه بود كه زنان آزاد و برده به يك زىّ و شكل بودندى، خداى تعالى اين آيت بفرستاد تا زنان آزاد چيزى بكنند كه به آن مميّز باشند از بردگان.آنگه گفت: ذٰلِكَ أَدْنىٰ أَنْ يُعْرَفْنَ ،آن نزديك‌تر باشد كه ايشان را به آن شناسند [1]نرنجانند ايشان را به گمان بردگى و پرستارى،كه زنان آزاد در آن عهد اختيار زنا نكردندى از رشك. وَ كٰانَ اللّٰهُ غَفُوراً رَحِيماً ،و خداى آمرزنده و بخشاينده است[9-پ].

عبد اللّه عبّاس و عبيده [2]گفتند:شكل آن است كه زنان را فرمود كه سر بپوشى، و روى و يك چشم رها كنى كه به او مى‌نگرى.انس گفت:پرستارى به عمر خطّاب بگذشت روى بازپوشيده عمر او را به درّه بزد و گفت:يا لكاع!مانندگى مى‌كنى به آزادان؟ آنگه گفت: لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنٰافِقُونَ ،گفت:اگر چنان كه منافقان بازنايستند و آنان كه در دل ايشان بيمارى است از تهمت و ريبت و فجور،يعنى،زانيان.

وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ [3] ،و ارجاف فگنندگان در شهر،و آن جماعتى بودند كه چون سريّتى از صحابۀ رسول به غزايى رفتندى ايشان خبر در افگندندى كه آن قوم