گفت:روزى رسول-عليه السّلام-نگاه كرد رحمت ديد كز [1]آسمان فرومى‌آمد [2]، گفت:كيست كه برود و على و فاطمه و حسن و حسين را به من خواند؟ زينب گفت:من بروم،يا رسول اللّه!او برفت و ايشان را حاضر كرد.رسول- عليه السّلام-حسن را بر دست راست خود نشاند،و حسين را بر دست چپ،و على را و فاطمه را در پيش روى.آنگه گليمى خيبرىّ بر ايشان فگند و گفت:

اللّهمّ لكلّ نبىّ اهل و هؤلاء اهلي. در حال خداى تعالى اين آيت فرستاد: إِنَّمٰا يُرِيدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ -الآية.

زينب گفت:يا رسول اللّه!من با شما در زير اين كساء [3]نيايم [4]؟گفت:

انّك الى خير ان‌شاءاللّه.

شدّاد بن ابي عمّار گفت:در نزديك واثلة بن الاسقع [5]شدم،جماعتى آنجا بودند [6]،حديث على بر آمد.ايشان على را دشنام دادند،من نيز همچنان كردم.چون ايشان برفتند،مرا گفت:على را دشنام دادى؟گفتم:قومى را ديدم كه اين مى‌گفتند،من نيز بگفتم.گفت:خبر دهم تو را به آنچه از رسول-عليه السّلام-شنيدم در حقّ او؟گفتم:بلى.گفت:از فاطمۀ زهرا شنيدم كه يك روز گفت:رسول- عليه السّلام-مرا بخواند و على را و حسن و حسين را،امّا حسن و حسين را بر رانهاى [7]خود نشاند،و مرا و على را از پيش بنشاند،و جامه‌اى گرد ما در گرفت و اين آيت بر خواند،و آنگه گفت:

اللّهمّ هؤلاء اهل بيتي و اهل بيتي احقّ ،بار خدايا!اينان اهل بيت منند،و اهل بيت من سزاوارترند.

ابو داود روايت كرد از ابو الحمراء،گفت:نه [8]ماه به مدينه مقام كردم،جز [9]يك روز.به هروقت نماز رسول-عليه السّلام به در حجرۀ فاطمه و على آمدى و گفتى: