و مه دار طاعت [1]كافران را و دورويان را،و دست بدار مكافات آن‌كه تو را مى‌رنجاند و توكّل كن بر خداى،و بسنده است [2]به خداى نگاه دار و كارگزار.

قوله: يٰا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوٰاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيٰاةَ الدُّنْيٰا ،مفسّران گفتند:سبب نزول آيت آن بود كه زنان رسول-عليه السّلام-هريكى بر رسول آرزوى [3]كردند:امّ سلمه برده‌اى بخواست [4]،و ميمونه حلّه‌اى بخواست [5]،و حفصه جامۀ مصرى خواست،و جويريه چادرى خواست،و زينب بنت جحش بردى بخواست يمنى،و امّ حبيبه بردى با جامه‌اى سحولى خواست،و سوده گليمى خيبرى خواست، و رسول-عليه السّلام-آن نداشت وقت را،چه [6]رسول-عليه السّلام-چنين دعا كرد كه:

اللّهمّ احيني مسكينا و امتني مسكينا و احشرني في زمرة المساكين[255-پ].

رسول را-عليه السّلام-از آن كراهت آمد و سوگند خورد كه يك ماه با زنان مقاربت نكند و از زنان هجران [7]كرد و از صحابه نيز.و در اين وقت نه زن به حكم رسول بودند،پنج از قريش و چهار [8]از دگر قبايل:عائشه بنت ابى بكر،و حفصه بنت عمر،و امّ حبيبه بنت ابى سفيان،و سوده بنت زمعه،و امّ سلمه بنت ابي اميّه،و صفيّه بنت حيىّ الخيبريّة،و ميمونه بنت الحارث الهلاليّة،و زينب بنت جحش الاسديّة،و جويريه بنت الحارث المصطلقيّة.

خداى تعالى اين آيت فرستاد و گفت: يٰا أَيُّهَا النَّبِيُّ ،اى پيغامبر بزرگوار!بگوى زنانت را [9]اگر چنان است كه شما را دنيا و زينت و متاع او مى‌بايد،بيا.....يى [10]تا من شما[را] [11]تمتّع دهم،يعنى چيزى بدهم [12]و طلاق دهم شما را و رها كنم بر وجهى