برنجانند او را [1]در خداى كند [2]فتنه مردمان چون عذاب خداى،و اگر آيد [3]يارى از خداى تو،گويند ما بوديم با شما،و نيست [4]خداى داناتر به آنچه در دلهاى جهانيان است؟ و داند خداى آنان را [5]كه ايمان آورند [6]،و داند منافقان را.

و گفتند آنان كه كافر شدند [7]آنان را كه ايمان آوردند:پسر وى [8]كنى ره ما را،و ما برگيريم [9]گناهان شما [10]،و نيستند ايشان برگيرنده [11]از گناهانشان از چيزى،ايشان دروغ‌زنان[اند] [12].

و برگيرند [13]بارهاى خود و بارها با بارهاى گران خود [14]،و بپرسند ايشان را روز قيامت از آنچه فرا بافته بودند.

و بفرستاديم نوح را به قومش درنگ كرد در ايشان هزار سال الّا پنجاه سال،بگرفت ايشان را طوفان،و ايشان ظالم بودند.

برهانيديم او را و اصحاب كشتى [15]،و كرديم او را دليلى عالميان را.

و ابراهيم چون گفت قومش را:بپرستى خداى را و بترسى از او،آن بهتر است شما را