أَشِدّٰاءُ عَلَى الْكُفّٰارِ رُحَمٰاءُ بَيْنَهُمْ [1]... ،چه قتال با كافران باشد،و همه جاهلان كافر نباشند.

ابو برزة الاسلمى روايت كرد كه،رسول-عليه السّلام-گفت:قومى باشند از امّت [2]و ايشان را نيافريده‌اند پس از اين خواهند بود،پندارى كه من ايشان را مى‌بينم،من ايشان را دوست دارم و ايشان مرا دوست دارند،ايشان نصيحتگر [3]يكديگر باشند،و آنچه دارند بر يكديگر مبذول دارند [4].به نور خداى تعالى روند در ميان مردمان بر خفيه و تقيّه از مردمان پوشيده و كرانه‌اى [5]گرفته،مردم از ايشان به سلامت باشند،صابر و حليم[136-ر]باشند.دلهاى ايشان به ذكر خداى بازگردد، و مسجدها [6]آبادان [7]دارند.بر كوچكان رحمت كنند و بزرگان را حرمت دارند،و با يكديگر مواسات [8]كنند،و توانگرشان بر درويش بذل كند [9].قوى ايشان بر ضعيف رحمت كند [10].بيمار پرسيدن به پاى دارند،و از پى جنازه [11]بروند.در ميانه آن‌كه رسول اين مى‌گفت،يكى از حاضران گفت [12]:با بنده رفق كنند؟رسول-عليه السّلام- گفت:كلاّ!ايشان را رفيق نباشد،يعنى بنده نباشد ايشان را ايشان خدمت خود به نفس خود كنند،و ايشان بر خداى از آن گرامى‌تر باشند كه دنيا بر ايشان فراخ كند.

آنگه رسول-عليه السّلام-اين آيت برخواند: وَ عِبٰادُ الرَّحْمٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً .

حسن بصرى چون اين روايت بخواندى،گفتى:اين وصف روزشان [13]است،و وصف شبشان [14]اين است كه پس از اين مى‌گويد:

وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِيٰاماً ،به روز با مردمان معاملت چنين كنند[و] [15]معاشرت،چون شب درآيد به خدمت خداى [16]چنين قيام نمايند كه همه‌شب در نماز