فرستاد و گفت:هركه اين گمان مى‌برد،گو اين معامله كن تا [1]خود سود دارد او را يا نه! مجاهد گفت:«ها»راجع است با«من»،و معنى آن است كه:هركه او به خداى بدگمان باشد و ظن برد كه خداى او را نصرت نخواهد كرد نه در دنيا و نه در آخرت،يعنى روزى نخواهد داد [2]،و«نصرت»اين جا به معنى رزق و عطاست من قول العرب:من نصرني نصره اللّه،اى من اعطاني اعطاه اللّه.

ابو عبيده گفت:عرب زمين باران رسيده را ارض منصوره گويند،قال:

فانّك لا تعطى امرءا فوق [3]حقّه فلا تملك الشّقّ [4]الّذى الغيث ناصره
اى ماطره و معطيه،و معنى آيت آن‌كه:هركه گمان برد كه خداى او را روزى نخواهد داد،گو رسنى درافگن و خويشتن بياويز.

ابن عامر و ابو عمرو و رويس و ورش خواندند: ثُمَّ لْيَقْطَعْ ] [5]و: ثُمَّ لْيَقْضُوا ، [6]...،به سكون«لام»فى الموضعين،و قنبل موافقت كرد [7]ثُمَّ لْيَقْضُوا ،و باقى قرّاء به كسر «لام»خواندند در هر دو جاى.امّا«ما»فى قوله: مٰا يَغِيظُ ،مصدرى است،و تقدير آن‌كه: هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ ،غيظه [8]،و شايد«ما» [9]موصوله باشد على تقدير:هل يذهبنّ كيده الّذي يغيظه،و يحمله على الغيظ.

آنگه گفت: وَ كَذٰلِكَ ،همچنين ما فرستاديم اين قرآن را آيتى روشن.و نصب«آيات»بر حال است و وجه تشبيه در كَذٰلِكَ ،آن است[كه] [10]چنان كه [11]دلالات [12]مقدّم اظهار كرديم،همچنين قرآن فرستاديم. وَ أَنَّ اللّٰهَ [13]،و خداى هدايت دهد آن را كه خواهد [14].