[36-ر] و داود و سليمان چون حكم كردند در كشت،چون در او شد [1]به شب گوسفند قوم [2]و بوديم ما به حكم ايشان گواه.

معلوم كرديم آن سليمان را و همه را بداديم حكمت و علم و مسخّر بكرديم با داود كوهها را [3]تسبيح [4]كردند و مرغان را و ما كرديم.

و بياموختيم او را صنعت زره براى شما تا بپايد [5]شما را از كارزارتان،يعنى [6]شما شكر كننده‌اى [7]؟ و سليمان را باد سخت مى‌رفت به فرمان او به آن زمين كه بركت كرديم ما در او،و بوديم ما به هر چيزى دانا.

و از ديوان كسانى كه به دريا فروشوند [8]براى او و مى‌كردند [9]كارى جز آن،و بوديم ما ايشان را نگاهدار [10][36-پ].

قوله تعالى: وَ لَقَدْ آتَيْنٰا إِبْرٰاهِيمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ -الآية،حق‌تعالى چون بگفت كه ما موسى و هارون را كتاب داديم و احكام [11]حلال و حرام،و محمّد را كتابى مبارك داديم و آن قرآن است،گفت:ابراهيم را-عليه السّلام-پيش از آن آيات و بيّنات داديم كه صلاح و رشاد او در آن بود و آن امّت او،و مراد به«رشد»آن است كه او را به رشد رسانيد از ادلّه و بيّنات.و«رشد»و«رشد»،لغت است،كالبخل