نزديك است كه آسمانها بتركد از آن و بشكافد زمين و بيفتد كوهها بيران شدنى.

كه [1]خوانند خداى را فرزندى.

و نشايد خداى را كه فراگيرد فرزندى.

نيست هرچه در آسمانهاست و در زمين الّا آيند به خداى بنده.

بشمرده ايشان را و شمردشان شمردنى.

و همه‌شان آيند به [2]او روز قيامت تنها.

آنان كه ايمان آرند و عمل صالح كنند،بكند ايشان را خداى دوستى.

آسان بكرديم آن را به زبان تو تا مژده دهى به آن متّقيان [3]را و بترسانى به آن گروهى سخت خصومت را.

بس‌كه هلاك كرديم پيش ايشان از گروهى كه بينى از ايشان كسى را يا مى‌شنوى ايشان را آوازى؟ قوله تعالى: وَ يَقُولُ الْإِنْسٰانُ ،و مى‌گويد آدمى،مراد به انسان.ابىّ بن خلف الجمحىّ [4]است كه بيامد و رسول را گفت: أَ إِذٰا مٰا مِتُّ ،آنگه كه مرده باشم مرا بيرون خواهند آوردن از [5]گور،يعنى مرا در گور زنده خواهند كردن و بيرون آوردن!و اين بر سبيل استهزاء و استبعاد گفت.

حق‌تعالى به جواب او گفت: أَ وَ لاٰ يَذْكُرُ [6]،اى يتذكّر و يتفكّر،انديشه نمى‌كند