عبد اللّه مسعود گفت نفخ شيطان،كبر باشد،و نفث او،شعر باشد،و همز او،ديوانگى [1].

استعاذت پيش از قرائت باشد.و أبو هريره گفت:پس از قرائت باشد و اين مذهب داود است،و مالك در قيام ماه رمضان هم اين گفت كه پس از قرائت باشد و احتجاج به ظاهر قرآن كردند،و دليل صحّت اين قول حديث ابو سعيد خدرى است كه گفت [2]،رسول -صلّى الله عليه و على آله-پيش از قرائت گفتى:

اعوذ باللّه من الشّيطان الرّجيم. أمّا [3]محلّ او در نماز،مذهب ما و مذهب شافعى و عامّۀ فقها آن است كه محلّ او در اوّل ركعت باشد پيش از قرائت.و شافعى گفت:اگر در هر ركعتى بگويد [4]پيش [5]قرائت،نيكو باشد جز كه امر [6]نيامده است به او.و ابن سيرين گفت:در هر ركعتى بگويد [7]پيش از قرائت[أمّا جهر و إخفات به استعاذت اگر نماز از آن باشد كه قرائت] [8]در او به إخفات خوانند به اتّفاق آواز برنبايد داشتن به استعاذت،و اگر نماز [9]آن باشد كه جهر كنند به او به استعاذت جهر نبايد كردن به نزديك ما و بيشتر فقها و شافعى را در او دو قول است و اختيار اصحاب او بر إخفات است تا فرق باشد ميان قرآن و جز قرآن.أمّا لفظ استعاذت به نزديك ما و به نزديك شافعى و بيشتر فقها آن است كه بگويد:اعوذ باللّه من الشيطان الرّجيم[103-ر]چه نصّ قرآن اين است و اخبار متواتر بر اين لفظ آمد و در اخبار مسلسلات مى‌آيد به اسناد از زرّ حبيش [10]كه او گفت:بر عبد اللّه عبّاس [11]خواندم اعوذ بالسّميع [12]العليم،گفت:نه چنين [13]،بگو:اعوذ باللّه من الشيطان الرّجيم،چه من بر رسول-عليه السلام-خواندم چنين كه تو خواندى، مرا گفت:بگو اعوذ باللّه من الشّيطان الرّجيم.و رسول-عليه السّلام-گفت:من بر جبريل [14]خواندم و جبريل گفت:من در لوح محفوظ چنين ديدم و بعضى مقريان برآنند كه:استعيذ باللّه من الشّيطان الرّجيم.