خداى آن است كه برداشت آسمانها را بى‌ستونى كه مى‌بينى آن را،آنگه مستولى شد بر عرش و مسخّر كرد آفتاب و ماه را،همه مى‌روند [1]براى وقتى نام زد [2]،تدبير مى‌كند كار را،گزارش مى‌دهد آيتها را تا همانا شما به ثواب خدايتان به يقين شوى.

او آن خداست كه بكشيد زمين را و كرد [3]در آن كوهها و جويها و از همه ميوه‌ها كرد در آنجا دو جفت،مى‌پوشاند شب را به روز،در اين دليلهايى هست گروهى را كه انديشه كنند.

و در زمين پاره‌هاست پيوسته به يكديگر و بستانهايى از انگور و كشتزار و درختان خرما همتا و ناهمتا [4]،آب مى‌دهند آن را به يك آب و فزونى مى‌دهيم بهرى را بر بهرى در ميوه.در آن دلالاتى هست گروهى را كه خرد دارند.

و اگر بشگفت مى‌باشى،شگفت سخن ايشان است كه چون ما خاك شويم،ما در آفرينشى نو خواهيم بودن؟ايشان آنانند كه كافرند به خدايشان و ايشان را غلها در گردن باشد و ايشان اهل دوزخ‌اند،ايشان هميشه آنجا بمانند.

تعجيل مى‌كنند بر توبه بدى [5]پيش نيكى و گذشت [6]از پيش ايشان عقوبتها و خداى تو خداوند آمرزش است [7]