كه در دگر آيت ذكر ايشان كرد في قوله: رِجٰالٌ صَدَقُوا مٰا عٰاهَدُوا اللّٰهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضىٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ... [1]،آنان كه قضاى نحب كردند:عبيدۀ حارث بود و حمزۀ [2]عبد المطلب و جعفر بن ابي طالب.و آن‌كس كه منتظر بود اميرالمؤمنين على است.كلبى گفت از أبو طالب از عبد اللّه عباس كه او گفت:اى مع على بن ابى طالب و اصحابه،گفت:با على أبو طالب باشى و اصحابان او.جابر ابن عبد اللّه انصارى روايت كرد از ابو جعفر الباقر-عليه السّلام-كه گفت:

مع الصادقين[اى] [3]مع آل محمد ،با آل محمّد باشى.يمان بن ريّان گفت:راستگوى باشى چنان كه آن سه كس بودند كه خداى تعالى ذكر ايشان گفت: وَ عَلَى الثَّلاٰثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا -الآية.

عبد اللّه عبّاس گفت:با آنان باشى كه ايشان صادق النّية،خالص العمل، مستقيم القلوب باشند،راست نيّت،خالص عمل،راست‌دل،آنان كه با رسول به تبوك شدند دون آنان كه نشدند.عبد اللّه مسعود گفت:و كونوا من الصادقين،و اين قرائت اوست و قرائت عبد الله عباس.

عبد الله مسعود گفت:از دروغ هيچ جدى و هزلى راست نشود به آن‌قدر [4]كه پدر فرزندش را چيزى وعده دهد آنگه [5]وفا نكند [6]،اگر خواهى بخوانى: يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَ كُونُوا مَعَ الصّٰادِقِينَ ،هيچ در قرآن [7]رخصت مى‌بينى در دروغ گفتن!و در خبر مى‌آيد كه:بنده راست مى‌گويد،

لا يزال يصدق حتى يكتب عند الله صديقا ،تا نزديك خداى تعالى نام او در جريدۀ صديقان بنويسند.

و انّ العبد لا يزال يكذب حتى يكتب عند اللّه كذابا ،و همچنين بنده دروغ مى‌گويد تا چندان دروغ بگويد كه به نزديك خداى نام او در ميان [8]دروغ‌زنان بنويسند.و در خبر است كه