نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 1 صفحه : 159
زمين ششم جاى نامهاى اهل دوزخ كرد و جاى ارواح ايشان،و نام آن «سجّين»است،ذلك قوله: كَلاّٰ إِنَّ كِتٰابَ الفُجّٰارِ لَفِي سِجِّينٍ [1].
و زمين هفتم جاى ابليس و لشكر او كرد،و سراى [2]او در آنجا نهاده است،از يك جانبش سموم باشد،و از يك جانب سرير،زمهرير.و رعايا و لشكر او پيرامن او ازآنجا پراگنده شوند.
و سلمۀ كهيل [3]روايت كند از عبد اللّه مسعود كه:خداى تعالى بهشت در آسمان هفتم آفريده است امروز و دوزخ در زمين هفتم چون فانى كند آنجا باز آفريند كه او خواهد.امّا بعد [4]قعر زمين،حديث قارون بس است،في قوله: فَخَسَفْنٰا بِهِ وَ بِدٰارِهِ الْأَرْضَ [5].و آنگه،خداى تعالى او را به زمين فروبرد و مالهاى او را و سراى او را تا روز قيامت،به زمين فرومىشود.
در اخبار مسلسل،ابو اسحاق ابراهيم الثّعلبىّ المفسّر بيارد كه:مرا روايت كرد أبو بكر محمّد بن احمد القطّان الاصفهانىّ و انگشتهاى خود در انگشتهاى من افگند، و همچونين جمله راويان تا به ابو هريره برد [6]،كه او گفت:مرا حديث كرد رسول خداى،انگشتها در انگشتهاى من افگنده و گفت:خداى تعالى زمين روز شنبه آفريد و كوهها روز يكشنبه،و درختان روز دوشنبه،و مكاره روز سهشنبه،و نور روز چهار شنبه،و چهار پايان را روز پنج شنبه،و آدم را روز آدينه.اين طرفى است از قصّۀ خلق زمين،چنان كه وعده داديم كه هر قصّه كه اوّلبار بدو رسيم،طرفى بگوييم، و آنگاه حواله بر گفته مىكنيم-انشاءاللّه تعالى و به الثّقة.و حديث خلق آسمان،در دگر آيت گفته شود-انشاءاللّه [7].
فَلاٰ تَجْعَلُوا لِلّٰهِ أَنْدٰاداً ،«انداد» [8]،جمع«ندّ»باشد،هم مثل باشد و هم ضدّ باشد،و كلمه از اضداد است.امّا به معنى،چنان بود كه حسّان گويد: