مرعشى نجفى در قم به صورت افست نشر گرديده است.

2-چاپ دوم آن در ده جلد به سال 1320 با تصحيح و حواشى آية اللّه مهدى الهى قمشه‌اى صورت گرفته است.

3-و چاپ سوم در ذى‌حجه الحرام 1382 ه‌.ق با تصحيح و حواشى مرحوم آية اللّه حاج ميرزا ابو الحسن شعرانى در 12 مجلد سامان يافته و پس از آن بارها به طريقۀ افست نشر و پخش شده است.

وجه مشترك چاپهاى قبلى اين است كه از روى نسخه‌اى واحد صورت گرفته و تقريبا بطور جدّى با هيچ نسخه بدلى مقايسه نگرديده است.نسخه‌اى هم كه ملك الشعراء صبورى براى كتابخانۀ سلطنتى فراهم آورده در واقع تصحيح ذوقى شده و مبناى چاپهاى بعدى قرار گرفته است.مرحوم شعرانى هم چنان كه خود در مقدّمه يادآورى مى‌كند(ج 1 ص 28)از تصحيح اشعار عربى مضايقه نكرده است،با همۀ اين احوال و با وجود كوششهاى ارجمند آن مرحومان،به دليل آن‌كه براى دست‌يابى و پيوند دست‌نويسهاى كهن و مربوط به عصر مؤلف كوششى در خور به عمل نياورده و به بهانۀ كم و كاستيهاى نسخه‌ها از سودهاى فراوان آن محروم مانده‌اند،همۀ اين چاپها،حتّى اشعار عربى چاپ شعرانى هم چندان منقّح و مطمئن از كار در نيامده است.

در اين جا بر سر آن نيستيم كه به نقد چاپهاى قبلى و مقايسۀ آن با چاپ حاضر بپردازيم،اين كار را به پژوهندگان و منتقدان وامى‌گذاريم و در آن صورت بسيار بجا خواهد بود به عنوان نمونه ترجمۀ آيات چاپ حاضر را با چاپهاى پيشين مقايسه كنند، تا روشن گردد كه چگونه نسخه‌هاى متأخر-كه نمونه‌هاى آن پيش روى ما هم هست-به خود اجازۀ تصرّف در ترجمۀ لفظ به لفظ آيات اين كتاب داده‌اند و حتّى توجّه نكرده‌اند كه اين ترجمه چگونه با ترجمۀ مجدّد آيات در بخش تفسيرى كتاب متفاوت و گاه متناقض از كار در مى‌آيد.بديهى است چاپهايى هم كه بر اين اساس صورت گرفته باشد خالى از اين اشكال و صدها مورد بدخوانى و تصرّف بى‌وجه كاتبان نخواهد بود [100].