حسنه ندارد و كمتر مؤمنى از جهت شفاعت سه نفر را شفاعت ميكند و احاديث شفاعت زياده از آنست كه اين رساله گنجايش ذكر عشرى از اعشار آنها داشته باشد.

فصل سيزدهم در بيان صراط است‌

بدان كه از جمله ضروريات دين كه ايمان بآن بايد آورد صراطست و آن جسرى است كه بر روى جهنم ميكشند و تا كسى از آن نگذرد داخل بهشت نمى‌شود و در احاديث معتبره خاصه و عامه وارد شده است كه از مو باريكتر است و از شمشير برنده‌تر و از آتش گرم‌تر است و مؤمنان خالص در نهايت آسانى از آن ميگذرند مانند برق جهنده و بعضى بدشوارى ميگذرند اما نجات مى‌يابند و بعضى از عقبات آن به جهنم مى‌افتند و آن در آخرت نمونه صراط مستقيم دنيا است كه دين حق و راه ولايت و متابعت حضرت امير المؤمنين عليه السّلام و حضرت ائمه معصومين از ذريه او است و هر كه از اين صراط عدول و ميل بباطل كرده است در گفتار يا كردار از همان عقبه از صراط آخرت ميلغزد و صراط مستقيم سوره حمد اشاره بهر دو است و ابن بابويه در اعتقادات گفته است كه اعتقاد ما در صراط مستقيم آنست كه آن حق است و آن جسر جهنم است و بر آن مرور جميع خلايق واقع ميشود چنانچه حقتعالى فرموده است‌ وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وارِدُها كانَ عَلى‌ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا يعنى احدى از شما نيست مگر آنكه وارد جهنم است بر پروردگار تو حتم و لازم است و قضا شده است و صراط در وجه ديگر حجتهاى خدايند پس هر كه ايشان را در دنيا شناخت و اطاعت ايشان كرد خدا او را از صراطى كه جسر جهنم است ميگذراند در روز قيامت و حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بعلى عليه السّلام گفت يا على چون روز قيامت شود بنشينم من و تو و جبرئيل بر صراط و نگذرد بر صراط مگر كسى كه بدانى بولايت تو با او باشد و شيخ مفيد گفته است كه صراط بمعنى طريق است و باين سبب ولايت امير المؤمنين عليه السّلام و ائمه از ذريه او را صراط ميگويند كه راه نجات است و در خبر وارد شده است كه طريق بسوى بهشت در روز قيامت بمنزله جسرى است كه مردم بر آن ميگذرند و آن است صراطى كه رسول خدا از جانب راست آن مى‌ايستد و امير المؤمنين از جانب چپ آن و ندا از جانب خدا بهر دو مى‌آيد كه بيندازيد در جهنم هر كافرى و معاندى را و در امالى بسند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده است كه ميگذرند مردم بر صراط چندين طريقه يعنى چندين قسم و صراط باريك‌تر است از مو و از دم شمشير تندتر و بعضى ميگذرند مثل برق و بعضى مثل دويدن اسب و بعضى راه ميروند و بعضى بدست و پا ميروند و بعضى چسبيده‌اند بر صراط و بعضى را بدن ايشان را آتش ميگيرد و بعضى را نميگيرد و على بن ابراهيم و ابن بابويه بسندهاى خود از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده‌اند كه چون اين‌