وى را ببوسيد و ميل كرد كه پاى وى را ببوسد، نگذاشت جابر گفت: يا بن رسول اللّه «ان رسول اللّه يقرئك السّلام» يعنى به درستى كه رسول خدا تو را سلام مى‌رساند. امام فرمود كه و على رسول اللّه السلام و رحمة اللّه و بركاته پس گفت: اى جابر اين حال چگونه بود؟ جابر گفت: روزى با حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» بودم گفت: اى جابر شايد تو بمانى تا بدان وقت كه ملاقات كنى با يكى از فرزندان من كه او را محمد بن على بن الحسين گويند. خداى تعالى وى را نور و حكمت خواهد داد وى را از من سلام برسان. و روايت ديگر از جابر چنان است كه پيغمبر «صلوات اللّه و سلامه عليه» مرا گفت شايد كه باقى باشى تا وقتى كه ملاقات كنى با يكى از فرزندان حسين كه او را محمد گويند. «يبقر علم الدّين بقرا» بشكافد و بيرون آورد علم دين را بيرون آوردنى، پس چون او را ملاقات كنى سلام من به او برسان. ولادت آن حضرت در مدينه سوّم ماه صفر سنۀ سبع و خمسين من الهجره رخ داده، مادرش امّ عبد اللّه فاطمه بنت الحسن بن على «عليه السلام» و از سادات حسينى اوّل كسى كه او را ولادت حسن و حسين «عليهما السلام» جمع شد او بود و از حسنيان اول عبد اللّه محض را چنانچه سابقا رقم ذكر يافت. و وفات آن حضرت در سنه اربع و عشر و مائه واقع شده، و قبر وى در بقيع است نزديك قبر مقدّس پدر بزرگوارش. و از وى كرامات و خوارق عادات بسيار نقل كرده‌اند و او را هفت فرزند بود، چهار پسر جعفر و عبد اللّه و ابراهيم و على، و عقيب او از پسرش امام جعفر صادق عليه السلام است و بس.

«فصل سوم در ذكر عقب امام جعفر صادق «عليه السلام»

آن حضرت امام ششم است، از ائمه اثنى عشر كنيت او ابو عبد اللّه و اشهر القاب آن حضرت، صادق و مادرش امّ فروه. دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر. ولادت آن حضرت در مدينه بوده است. روز دوشنبه هفدهم ربيع الاول سنۀ ثمان و ثمانين من الهجرة، و وفات وى نيز در مدينه بوده، روز دوشنبۀ پانزدهم رجب سنۀ ثمان و اربعين و مائه. و قبر او در مدينه است پهلوى قبر مقدّس پدرش. و وى از عظماى اهل بيت (ع) بوده و مى‌فرموده، كه علم ما غابر است و مزبور و نكت قلوب و نقر اسماع و نزديك ماست، جفر أحمر و جفر أبيض و مصحف فاطمه و جامعه نيز كه هر چه مردم به وى