نام کتاب : روضة الشهداء نویسنده : کاشفی، ملا حسین جلد : 1 صفحه : 395
سرو آراسته پيش عمّ عزيز خود آمد و گفت اى خلاصۀ خاندان رسالت و امامت و نقاوۀ دودمان ولايت و كرامت، مرا دستورى ده، كه طاقت فراق خويشان ندارم و بار مهاجرت ايشان را تحمّل نمىآرم امام حسين گفت: آه! تو را چگونه اجازت حرب دهم، كه تو مرا يادگار برادرى، و نزديك من با جان شيرين برابرى عبد اللّه امام را سوگند داد و اجازت حرب يافته روى به ميدان نهاد و گفت.
إن تنكرونى فأنا فرع الحسن سبط النّبى المصطفى و المؤتمن و ابيات ابو المفاخر در ترجمۀ رجز او اين است و چه زيبا گفته:
خواجۀ هر دو جهان جدّ من است جدّ ديگر ولى ذو المنن است پدر محترم محتشمم نور بينائى زهرا حسن است وين شهنشاه گرانمايه حسين هادى راه حقّ و عمّ من است نايب ذى المنن است، اندر دين آنكه امروز، امام ز من است طاير قدسم و عمّ پدرم شهره طيّار مرصّع بدن است تو چه مرغى و تو را خارجيان روش و پرورش اندر چه فن است حاصل عمر شما اهل نفاق طاعت و پيروى أهرمن است روز رفتن به سقر كار شماست جان ربودن ز بدن، كار من است راوى گويد: كه چون عبد اللّه به ميدان آمد به طلب مبارز توقّف نكرد و از گرد راه روى به قلب لشكر عمر سعد نهاد و تا به نزديك پسر سعد رسيد خرمن عمر بيست و دو كس را به باد فنا برداد. عمر سعد از بيم تيغ شاهزاده عنان برتافته، در ميان سواران گريخته و عبد اللّه به ميدان بازگشته زمانى برآسود، آنگه مبارز طلبيد چون عمر سعد ديد كه عبد اللّه روى به عرصهگاه ميدان آورد، پيش صف لشكر آمد و مردان را به حرب او تحريص مىكرد و وعدۀ زر و خلعت و غلام و مركب مىداد. بخترى بن عمرو شامى پيش وى آمد و گفت: اى پسر سعد دعوى سپهسالارى لشكر مىكنى؟ و داعيه سالارى و سردارى سپاه دارى؟ نيك مىگريختى از بيم تيغ اين جوان هاشمى. عمر سعد خجل زده شد و گفت اى بخترى جان عزيز است و عمر بىعوض، اگر نگريختمى جان از كف او
نام کتاب : روضة الشهداء نویسنده : کاشفی، ملا حسین جلد : 1 صفحه : 395