نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 193
موظفند
حقایق را کتمان نکنند، حتی فرزندان انسان، امانتهای الهی هستند که اگر در
تعلیم و تربیت آنان کوتاهی شود، خیانت در امانت شده، و از آن بالاتر، وجود
و هستی خود انسان و تمام نیروهایی که خدا به او داده است، امانت
پروردگارند که انسان موظف است در حفظ آنها بکوشد؛ در حفظ سلامت جسم، سلامت
روح، نیروی سرشار جوانی و فکر و اندیشه کوتاهی نکند، و لذا نمیتواند دست
به انتحار و یا ضرر به خویشتن بزند، حتی از بعضی از احادیث اسلامی استفاده
میشود که علوم، اسرار و ودایع امامت که هر امامی باید به امام بعد بسپارد،
در آیه فوق داخل است. قابل توجّه اینکه در آیه فوق، «مسأله ادای امانت»
بر «عدالت» مقدّم داشته شده. این موضوع شاید به خاطر آن است که مسأله عدالت
در داوری، همیشه در برابر خیانت لازم میشود؛ زیرا اصل و اساس این است که
همه مردم امین باشند، ولی اگر فرد یا افرادی از این اصل منحرف شدند، نوبت
به عدالت میرسد که آنها را به وظیفه خود آشنا سازند. [1] جویباری در
تفسیر بصائر قوله تعالی: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ
وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ» را با استناد به آیه 57 سوره مؤمن: «لَخَلْقُ
السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَ لکِنَّ
أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ»، و آیات 27، 28 سوره نازعات: «أَ
أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها. رَفَعَ سَمْکَها
فَسَوَّاها»، تفسیر فرموده: ما امامت و خلافت کبری و ولایت الهیه را که دین
حق به وسیله آن از لحاظ علم و عمل به کمال میرسد، بر آسمانها، زمین و
کوهها با آن بزرگی جرم، عظمت ثقل و شدتشان، عرضه نمودیم. همینطور
قوله: «فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها» را با استناد
به آیات 2 تا 5 سوره شوری: «کَذلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ ... تَکادُ
السَّماواتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ»، و 21 سوره حشر: «لَوْ
أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً
مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ»، و 31 سوره رعد: «وَ لَوْ أَنَّ قُرْآناً
سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ»، به زبان عربی
تفسیر نموده که ترجمه آن چنین است: پس به واسطه فقدان استعداد حمل و عدم
صلاحیت و لیاقت برای آن، از [1]. تفسیر نمونه، ج 3، ص 432- 431.
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 193