فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلاً كَلَمْحِ اَلْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ ذَلِكَ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ اُنْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَايَ وَ اِكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ يَا مَوْلاَيَ يَا صَاحِبَ اَلزَّمَانِ اَلْغَوْثَ اَلْغَوْثَ اَلْغَوْثَ أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي مؤلف گويد كه اين دعاى شريفى است و سزاوار است خواندن آن در آنجا مكرر و در غير آن مكان و ما در باب اول ذكر كرديم اين دعا را با اختلاف جزئى

زيارت ديگر

زيارتى است كه سيد بن طاوس نقل كرده فرموده دو ركعت نماز گزارد و بگويد بعد از آن

سَلاَمُ اَللَّهِ اَلْكَامِلُ اَلتَّامُّ اَلشَّاِمُل [158]الخ و ما اين زيارت را در فصل هفتم از باب اول به عنوان استغاثه به آن حضرت از كلم طيب نقل كرديم به آنجا رجوع شود مؤلف گويد كه سيد بن طاوس در مصباح الزائر فصلى در اعمال سرداب مقدس ايراد كرده و در آن شش زيارت نقل كرده پس از آن فرموده و ملحق مى‌شود به اين فصل دعاى ندبه و زيارتى كه مولاى ما صاحب الامر عليه السلام هر روز به آن زيارت كرده مى‌شود بعد از نماز صبح و آن زيارت هفتم حساب مى‌شود و دعاى عهدى كه امر شده به تلاوت آن در حال غيبت و دعايى كه آن را بخوانند در وقتى كه از آن حرم شريف مى‌خواهند برگردند پس شروع كرده بذكر اين چهار امر ما هم در اين كتاب مبارك متابعت آن بزرگوار نموده و آن چهار امر را ذكر مى‌نماييم

امر اول دعاى ندبه است

كه مستحب است در چهار عيد يعنى عيد فطر و قربان و غدير و روز جمعه بخوانند و آن دعا اين است:

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً اَللَّهُمَّ لَكَ اَلْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُكَ فِي أَوْلِيَائِكَ اَلَّذِينَ اِسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ إِذِ اِخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيلَ مَا عِنْدَكَ مِنَ اَلنَّعِيمِ اَلْمُقِيمِ اَلَّذِي لاَ زَوَالَ لَهُ وَ لاَ اِضْمِحْلاَلَ بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ اَلزُّهْدَ فِي دَرَجَاتِ هَذِهِ اَلدُّنْيَا اَلدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ اَلْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ اَلذِّكْرَ اَلْعَلِيَّ وَ اَلثَّنَاءَ اَلْجَلِيَّ وَ أَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلاَئِكَتَكَ وَ كَرَّمْتَهُمْ بِوَحْيِكَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُمُ اَلذَّرِيعَةَ [اَلذَّرَائِعَ] إِلَيْكَ وَ اَلْوَسِيلَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ إِلَى أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهُ فِي فُلْكِكَ وَ نَجَّيْتَهُ وَ [مَعَ] مَنْ