2597-: ما أحسن عبد الصّدقة إلاّ أحسن اللّٰه الخلافة على تركته.
وقتى بندهاى صدقه نيكو دهد خدا سرانجام تركه او را نيكو كند.
2598-: ما فتح رجل على نفسه باب مسألة إلاّ فتح اللّٰه عليه باب فقر.
هيچ كس درى از سؤال بروى خود نگشايد مگر خدا درى از فقر بروى او بگشايد.
2599-: ما رأيت مثل النّار نام هاربها و لا مثل الجنّة نام طالبها.
چون جهنم چيزى نديدم كه گريزنده آن خفته باشد و نه چون بهشت كه طالب آن خفته باشد.
2600-: ما زان اللّٰه عبدا بزينة أفضل من عفاف في دينه و فرجه.
خدا ببنده خويش زينتى بهتر از عفت در دين و عورتش نداده است.
2601-: ما عال من اقتصد.
هر كه ميانهروى كند فقير نشود.
2601-: ما الّذي يعطي من سعة بأعظم أجرا من الّذي يقبل إذا كان محتاجا.
پاداش كسى كه در حال گشايش بخشش كند از آنكه بخشش را ميپذيرد بيشتر نيست،بشرط آنكه محتاج باشد.
2602-: ما الموت فيما بعده إلاّ كنطحة عنز.
مرگ نسبت بما بعد آن چون شاخ زدن بز است.