2485-: لا تمارّ أخاك و لا تمازحه و لا تعده فتخلفه.
با برادر خويش حيله مكن و با او مزاح مكن و با او خلف وعده مكن.
2486-: لا تمزح فيذهب بهاؤك و لا تكذب فيذهب نورك.
مزاح مكن كه رونقت ببرد و دروغ مگو كه روشنيت برود.
2487-: لا تمسح يدك بثوب من لا تكسوه.
دست خويش بجامه كسى كه او را نمىپوشانى خشك مكن.
2488-: لا تمنعنّ أحدكم مهابة النّاس أن يقوم بالحقّ إذا علمه.
ترس مردم شما را از رعايت حقى كه ميدانيد باز ندارد.
2489-: لا تميتوا القلوب بكثرة الطّعام و الشّراب فإنّ القلب يموت كالزّرع إذا كثر عليه الماء.
دلهاى خويش را بكثرت خوردن و نوشيدن نمىرانيد كه دل چون زراعت است وقتى آب آن زياد شد خواهد مرد.
2490-: لا تنزع الرّحمة إلاّ من شقيّ.
رحم را نگيرند مگر از بدبخت.
2491-: لا حليم إلاّ ذو عثرة و لا حكيم إلاّ ذو تجربة.
آنكه لغزش نكرده بردبار نيست آنكه تجربه نيندوخته خردمند نيست.