است كه مرگ در آيد و بدترين پشيمانى‌ها روز قيامت است و بدترين خوردنها خوردن مال يتيم است و بدترين كسب‌ها كسب ربا است.

1811-: شرّ النّاس الّذي يسأل باللّٰه ثمّ لا يعطي.

بدترين مردم آن كس است كه بنام خدا از او بخواهند و ندهد.

1812-: شرّ النّاس المضيق على أهله.

بدترين مردم آن كس است كه بر اهل خانه خود سخت گيرد.

1813-: شرّ النّاس منزلة يوم القيامة من يخاف لسانه أو يخاف شرّه.

روز قيامت موقعيت آن كس از همه مردم بدتر است كه از زبانش ترسند يا از شرش بيم كنند.

1814-: شفاعتي لأهل الكبائر من أمّتي.

شفاعت من خاص اهل كبائر از امت من است.

1815-: شرف المؤمن قيامه باللّيل و عزّه استغناؤه عن النّاس.

شرف مؤمن در شب‌زنده‌دارى اوست و عزت وى در بى‌نيازى از مردم است.