1414-: الحلال بيّن و الحرام بيّن و بينهما أمور مشتبهات لا يعلمها كثير من النّاس:فمن اتّقى الشّبهات فقد استبرأ لعرضه و دينه و من وقع في الشّبهات وقع في الحرام كراع يرعى حول الحمى يوشك أن يواقعه ألا و إنّ لكلّ ملك حمى ألا و إنّ حمى اللّٰه تعالى في أرضه محارمه ألا و إنّ في الجسد مضغة إذا صلحت صلح الجسد كلّه و إذا فسدت فسد الجسد كلّه ألا و هي القلب.

حلال روشن است و حرام روشن است و ميان آنها چيزهاى شبهه ناك هست كه بسيارى از مردم آن را ندانند،هر كه از چيزهاى شبهه ناك دورى گيرد دين و آبروى خود را از ارتكاب محرمات بر كنار داشته و هر كه در چيزهاى شبهه‌ناك افتد در حرام افتد مانند چوپانى كه اطراف قرق گوسفند چراند بيم ميرود كه در قرق افتد.بدانيد كه هر پادشاهى قرقى دارد و قرق خداوند در زمين محرمات اوست بدانيد كه در تن پاره گوشتى است كه اگر بصلاح آمد همۀ تن بصلاح آيد و اگر بفساد آمد همۀ تن به فساد آيد بدانيد كه او همين قلب است.

1415-: الحلال ما أحلّ اللّٰه في كتابه و الحرام ما حرّم اللّٰه في كتابه و ما سكت عنه فهو ممّا عفي عنه.

حلال آنست كه خداوند در قرآن حلال كرده باشد و حرام آنست كه خداوند در قرآن حرام كرده باشد و هر چه را مسكوت گذاشته مورد گذشت است.