نام کتاب : نهج الفصاحة نویسنده : پاینده، ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 197
220-:
إذا علم العالم فلم يعمل كان كالمصباح يضيء للنّاس و يحرق نفسه.
دانشمندى كه بداند و بكار نبندد مانند چراغ است كه مردم را روشن كند و خود را بسوزد.
221-:
إذا عمل أحدكم عملا فليتقنه.
هر كس كارى ميكند بايد آن را خوب انجام دهد.
222-:
إذا عملت سيّئة فأحدث عندها توبة،السّرّ بالسّرّ و العلانية بالعلانية.
وقتى كار بدى از تو سر زد از آن توبه كن براى گناه نهانى توبۀ نهانى و براى گناه آشكار توبۀ آشكار.
223-:
إذا عملت الخطيئة في الأرض كان من شهدها فكرهها كمن غاب عنها و من غاب عنها فرضيها كان كمن شهدها.
وقتى گناهى در زمين رخ دهد كسى كه آن را ديده ولى از آن متنفر است،مانند كسيست كه آن را نديده و كسى كه آن را نديده ولى از آن راضيست مانند كسيست كه آن را ديده باشد.
224-:
إذا غضب أحدكم و كان قائما فليقعد و إن كان قاعدا فليضطجع.
وقتى يكى از شما خشمگين شود اگر ايستاده است بنشيند و اگر نشسته است بخوابد.
225-:
إذا غضبت فاسكت.
وقتى خشمگين شدى خاموش باش.
نام کتاب : نهج الفصاحة نویسنده : پاینده، ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 197