پيش‌درآمد

انديشۀ«مهدويّت»،در اسلام ريشه قرآنى دارد و اين كتاب آسمانى،با قاطعيت تمام،پيروزى نهايى«حق»بر«باطل»را به تمامى انسان‌ها نويد داده است.قرآن در بارۀ ظهور و قيام حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف به صورت كلى بحث كرده و بشارت به تشكيل حكومت عدل جهانى و پيروزى صالحان داده است.مفسران شيعه و برخى از مفسران اهل سنّت،اين‌گونه آيات را-به استناد روايات اهل بيت عليهم السّلام و نظرات دانشمندان اسلامى-مربوط به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف دانسته‌اند.

در اين درس از مجموع آيات قرآنى-كه ناظر به اين موضوع است و صراحت بيشترى دارد تنها چند آيه نقل و بررسى مى‌شود.

[آياتى از قرآن مجيد كه در مورد حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،تفسير،تأويل و يا تطبيق شده است]

اين درس درباره آياتى از قرآن مجيد است كه با استفاده از سخنان گهربار معصومين عليهم السّلام، در مورد حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف،تفسير،تأويل و يا تطبيق شده است.

ابتدا تعريف و مفهوم اين سه واژه-به صورت مختصر-بيان مى‌گردد:

1.تفسير

«تفسير»از واژه«فسر»،به‌معناى روشن كردن و آشكار ساختن است و در«اصطلاح» عبارت است از:«زدودن ابهام از لفظ مشكل و دشوار كه در انتقال معناى موردنظر،نارسا و دچار اشكال است».ماده«فسر»،در باب«تفعيل»بيانگر مبالغه در دستيابى به معنا است.از اين‌رو تفسير،تنها كنار زدن نقاب از چهرۀ لفظ مشكل و نارسا نيست؛بلكه شامل زدودن ابهام موجود در دلالت كلام،نيز مى‌شود.

تفسير،در جايى است كه گونه‌اى ابهام،در لفظ وجود دارد و اين موجب ابهام در معنا و