«اين خلافت به شما نخواهد رسيد و به زودى هردو پسرت كشته مى‌شوند».

5.ناووسيه

«ناووسيه»برگرفته از اسم شخصى با نام«ناووس»از اهالى بصره است [1].برخى گفتند:او عبد اللّه ابن ناووس يا عجلان بن ناووس نام داشت.وى مى‌گفت:حضرت على عليه السّلام برترين فرد امت اسلام بود و هركه او را تفضيل ندهد،كافر است.آنان امامت را در حضرت جعفر بن محمّد عليهما السّلام متوقف مى‌دانند و معروف به«صارميه»هستند.

ناووسيه مى‌گفتند:جعفر بن محمّد عليهما السّلام زنده است و نمى‌ميرد.او مهدى آخر الزّمان است.آشكار مى‌شود و بر مردمان فرمانروايى مى‌كند.آنان مى‌پنداشتند:از وى روايت شده است:«اگر كسى بر شما فراز آيد و بگويد كه مرا بيمار يافته و مرده مرا شسته است؛باور نكنيد و بدانيد كه من سرور شما و دارنده شمشير هستم».به جهت كلمه«شمشير»اين طايفه را«صارميه»نيز خوانده‌اند. [2]

اين ادعا نسبت به امام صادق عليه السّلام درست نيست؛چرا كه آن حضرت به شهادت رسيده و اين امر در تاريخ ثبت شده است. [3]اگر شك در شهادت حضرت بكنيم؛بايد شك در شهادت پدران و اجداد بزرگوارش هم بكنيم؛و آن وقت است كه بايد مانند غاليان و مفوّضه،منكر شهادت امام على عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام شويم!

امام صادق عليه السّلام خود مى‌فرمايد:«هنگامى كه سه اسم محمّد،على و حسن عليهم السّلام،به‌طور متوالى در امامان عليهم السّلام جمع شد،چهارمين آنان قائم است».

مفضل بن عمر گويد:بر امام صادق عليه السّلام وارد شدم و عرض كردم:اى آقاى من!كاش جانشين خودت را به ما معرفى مى‌كردى.فرمود:«اى مفضّل!امام بعد از من فرزندم موسى است و امام خلف و موعود منتظر(محمد)،فرزند حسن بن على بن محمّد بن على بن موسى است». [4]

اين گروه پس از چندى از بين رفتند و الآن وجود خارجى ندارند. [5]