پس بيند آنچه آن بهتر باشد از آن،گو بيا آنچه بهتر است.و ترك كردن آن كفارت سوگند اوست.و سوگند بر معصيت منعقد نشود.

و كفارت سوگند آزاد كردن بنده است، يا ده مسكين را طعام دادن،يا جامه كردن.

و اگر ازين سه چيز هيچ نتواند كردن، سه روز روزه داشتن.و جامه اگر توانگر بود،دو جامه لازم باشد:پيراهنى و ازارى، و اگر درويش باشد،پيراهنى.

و طعام چنان باشد كه درويش در آن روز از آن سير باشد.

و فرزند را سوگند نباشد با پدر،و نه بنده را با خواجه،و نه زن را با شوهر، در آنچه آن را كاره باشند از مباحات.

و سوگند به بيزارى از خداى و رسول و يكى از ائمه عليهم السلام،منعقد نشود، و اگر سوگند خورد،گناهكار شود باز.

و اگر خلاف سوگند كند كفارت ظهار لازم باشد.

و هر كس كه گويد:«على عهد الله ان افعل كذا من الطاعات او اترك كذا من المقبحات»،يعنى:عهد خدا بر من است كه بكنم از طاعات:اين و اين،و ترك كنم از زشتى‌ها و مقبحات:چنين و چنين؛لازم بود وى را بر آن وفا كردن.و هر وقت كه خلاف كند،بنده‌اى آزاد كردن واجب بود،يا دو ماه پيوسته روزه داشتن، يا شصت مسكين را طعام دادن.

و اگر گويد:«لله على كذا ان كان كذا»،يعنى:خداى را بر من چنين و چنين، اگر چنين چنين و چنين باشد؛كه اگر نكند،كفارت نقض عهدش لازم باشد.

و اگر گويد:«على كذا ان كان كذا»،بر من است چنين،اگر چنين باشد؛و نگويد خداى را بر من است،نذرش صحيح نباشد.

(معتقد الاماميه ص 469،472).

يَنابيعُ الحِكْمَة

-(اصطلاح عرفانى) چشمه‌هاى دانش،دل مؤمنان است و جان سالكان و عارفان.«من اكل الحلال اربعين يوما نور الله فى قلبه و اجرى ينابيع الحكمة من قلبه على...» (عده ج 8 ص 146).

ينابيعُ الخُرَه و الرَّأى

-(اصطلاح فلسفه اشراق)مراد اضواء و انوار مينويه است كه ساطع است از عالم ملكوت بر بزرگان و شاهان.«و من لم يصدق بهذا و لم يقنعه الحجة فعليه بالرياضات و خدمة اصحاب المشاهدة فعسى يقع له خطفة يرى النور الساطع فى عالم الجبروت و يرى الذوات الملكوتية و الانوار التى شاهدها هرمس و افلاطون و الاضواء المينويه ينابيع الخرة و الرأى التى اخبر عنها زرادشت».

(مجموعۀ دوم مصنفات ص 152).

«خرة نور يسطع من ذات الله تعالى و به يرأس الخلق بعضهم على بعض و يتمكن كل واحد من عمل أو صناعة بمعونته و ما يختص بالملوك الافاضل منهم يسمى كيان خره و الرأى هو واحد الآراء جعل الاضواء المينوية ينابيع الخرة و الحياة» (از مجموعۀ دوم مصنفات پاورقى ص 157).

ينابيعُ النُّور

-(اصطلاح اشراقى) مراد منبع و مفيض نور است كه عالم انوار است و بالاخره مبدأ المبادى است«فاذا انفسدت صياصيها لانجذبت الى صياص