جد پدرى‌اند كه ولى دم هم ميباشد و بالجمله كلمۀ ولى را معانى بسيار است رجوع شود به(شرح لمعه ج 2 ص 445- الفقه على ج 4 ص 26-28،354- كشاف ص 1528).

وَلىِّ دَم

-رجوع به قصاص شود

وَليمَه

-(اصطلاح فقهى)و نام طعام عروسى است و انواع وليمه مستحبه بسيار است:

1-طعامى كه در موقع عقد عروسى براى زن آورند كه طعام املاك گويند.

2-طعام اعذار كه ختنه سوران باشد.

3-طعام ولادت كه خرس(بضم خاء) گويند.

4-طعام نقيعه كه بعد از آمدن مسافر دهند.

5-طعام حذاق كه بعد از آنكه كودكى قرآن را ختم كند دهند.

6-طعامى كه براى بناء خانه دهند.

(از الفقه على ج معاملات ص 41).

وُلوغِ كَلْب

-(اصطلاح فقهى)هرگاه سگ يا خنزيرى مثلا از ظرفى آب خورد يا زبان خود را بداخل ظرفى بمالد و يا از آن غذا خورد آن را ولوغ گويند و در ولوغ خنزير بايد هفت مرتبه ظرف را شست و بهتر است تعفير شود يعنى خاك مال كردن آن و بعد شستن آن.

وهم

-(اصطلاح فلسفى و عرفانى)و هم عبارت از اعتقاد مرجوح است و يا حكم بامور جزئيۀ غير محسوسه است و قوت واهمه قوتى است كه مرتبت آن آخر تجويف اوسط دماغ است و در حيوان رئيس مطلق العنان است كه سائر قواى حيوانى در خدمت اويند و عمل آن ادراكمعانى غير محسوسه است«و هى التى تدرك من المحسوس ما لا يحس مثل القوة فى الشاة اذا تشبه صورة الذئب في حاسة الشاة» (از فصوص فارابى ص 12 و رجوع شود به اسفار ج 1 ص 326-ج 4 ص 54- شفا ج 1 ص 291).

نزد اهل الله جهان وهم،عالم امكان است كه فرمود«كلما فى الكون وهم او خيال» همه از وهم تست اين صورت غير
كه نقطه دايره است از سرعت سير
كه مرحلۀ تكثرات وجودى است كه همه فيء و ظل حق‌اند.

وَهْميّات

-(اصطلاح فلسفى)شهاب الدين سهروردى در باب وهميات گويد:

-وهميات،وهميات عبارت از قضايائى بود كه وهم انسانى در بسيارى از موارد احكامى كه در محسوسات جريان دارد و درست است در امور نامحسوسه و مقولات جريان دهد و همان حكمى كه در محسوسات كرده است در معقولات كند و بديهى است كه اين امر نادرست و ناصحيح بود مانند اينكه نفس وجود خود يا خرد خود را منكر شود و همين طور منكر وجود موجودى شود كه در جهت و مكان نباشد و گاه باشد كه عقل را در ترتيب مقدماتى كه نتيجۀ قطعى و درست ميدهد كمك و همراهى ميكند يعنى همان نتيجۀ كه نقيض حكم وهم است و هنگامى كه به نتيجۀ مطلوب رسيد از آنچه خود تسليم شده است و پذيرفته است باز ميگردد و سرباز ميزند.

و بطور كلى هر امرى و حكمى كه مخالف با موجب و مقتضاى خرد باشد باطل است و هيچ گاه عقل حكمى كه مخالف با مقتضاى