اين است كه چون هر ممكن از جهت ذاتش ليس است و از جهت علتش ايس است همواره در معرض بود و نابود است و از عدم بوجود آيد و از وجود بعدم،وجود سابقى دارد و وجود لاحقى و عدم سابقى دارد و عدم لا حقى (از اسفار ج 1 ص 54).

وُجوبِ تَعبُّدى

-(اصطلاح فقهى) رجوع بواجب تعبدى و توصلى شود.

وُجوبِ تَعْيينى

-(اصطلاح فقهى)در مقابل وجوب تخييرى است،رجوع به وجوب و واجب تخييرى شود.

وُجوبِ تَوَصُّلى

-(اصطلاح اصولى، فقهى)وجوب توصلى آن باشد كه منظور از آن رسيدن به غير باشد و خود مطلوب بذاته نباشد در مقابل وجوب تعبدى كه خود مطلوب بالذات است و در توصلى به مجرد وجود آن غير وجوب آن ساقط ميشود و در تعبدى غرض بانجام خود آن حاصل شود وجوب توصلى مانند غسل لباس نجس براى نماز.

(از قوانين ص 103-كفايه ص 107).

وُجوبِ شَرْعى

-(اصطلاح اصولى، فقهى)در مقابل وجوب عقلى است.

(از قوانين 42 ص 101).

الوجوب المتنازع فيه هو الوجوب الشرعى لان الوجوب العقلى بمعنى توقف الواجب عليه و انه لا بد منها فى الامتثال مما لا ريب فيه..و المراد من الوجوب الشرعى هو الاصلى الذى حصل من اللفظ و ثبت من الخطاب قصدا.

(از قوانين ج 1 ص 101) .

وُجوبِ غَيْرى

-(اصطلاح اصولى، فقهى)در مقابل نفسى است.

وُجوبِ عَيْنى

-(اصطلاح اصولى، فقهى)در مقابل كفائى است.

رجوع بواجب عينى و كفائى شود.

وُجوبِ مُقَدِّمى

-(اصطلاح اصولى، فقهى)وجوب مقدمى وجوب توصلى است و غرض از آن تبعى است و امر بذى- المقدمه عين امر بمقدمه خواهد بود و وجوب آن از ناحيه ذى المقدمه مترشح شود.

و بالجمله:

بحث است كه امر كه موجب وجوب است موجب وجوب مقدمات مأمور به هم ميباشد يا نه در اينجا اقوالى است در اين مورد در كلمات اصوليان تقسيماتى آمده و بيان شده است كه واجب باعتبار مكلف يا عينى است و يا كفائى و باعتبار مكلف به يا عينى است يا تخييرى و باعتبار مطلوب بالذات بودن،منقسم شود به نفسى و غيرى باعتبار تعلق خطاب بدان از باب تعلق بالاصالة يا بالعرض منقسم شود به اصلى و تبعى و همين طور به اعتبار مقدمات منقسم شود به مطلق و مشروط و ديگر آنكه امر مطلق حقيقت در وجوب مطلق است و ديگر آنكه آنچه واجب موقوف بر آنست يا سبب است يا شرط كه در شرط تمام علل ناقصه نيز وارد ميشود از مقدمات عقليه و عاديه و شرعيه و ديگر آنكه سخن در مقدمات واجب است نه در مقدمات وجوب.

ديگر آنكه واجب نسبت باصل قدرت