اين جهت است كه چون مريد را در راه حق بندى پيدا آيد آن را قيه گويند،و گويند او را واقعى افتاده.

(كشف المحجوب ص 502).

واقِعَه

-(اصطلاح ذوقى)واقعه عبارت از امور غيبى است كه براى اهل خلوت آشكار شود و اگر در حضور باشد مكاشفه گويند و از جمله واقعات بعضى كاذب باشد همچنانكه منامات.

و بالجمله:واقعه آن چيزى است كه سالك در اثناء ذكر بيند بنحوى كه غايب شود از محسوسات و آن بين نوم و يقظه است كه مكاشفه هم نامند و آنچه فرود آيد در دل نيز واقعه گويند.

(مصباح الهدايه ص 134-كشاف 1488-اصطلاحات شاه ص 12).

عطار گويد:

هر روز غم عشقت بر ما خطر انگيزد
صد واقعه پيش آرد صد فتنه برانگيزد

واقِعِ فى طَريقِ ما هُوْ

-(اصطلاح فلسفى و منطقى)امرى كه مقول در جواب پرسش بما هو باشد و آن جنس و نوع است چنانكه گويند زيد،عمرو و بكر و...ما هو؟جواب انسان باشد كه نوع است و يا گفته ميشود انسان و حمار و بقر و غيره ما هو؟كه جواب حيوان باشد كه جنس است.و بالجمله جنس و نوع واقع در طريق ما هو ميباشند (دستور ج 3 ص 432).

واقِفيَّه

-(اصطلاح كلامى)كسانى كه گويند خداى متعال را بمعرفت نمى‌توان شناخت (از كشاف ص 500)و آنان كه توقف كرده‌اند در امامت مولانا كاظم واقفيه گويند.

(از درايه ص 141).

واقِفان

-(اصطلاح عرفانى)واقفان كسانى‌اند كه در طريق متوقف شوند و ارتقا نيابند.

(كشف المحجوب ص 62).

واهِبُ الصُّوَر
واهِبُ العِلْمِ و التَأييد

(اصطلاح فلسفى)مراد ذات حق تعالى است و هر يك از انوار مجرده بنوبۀ خود نيز واهب الصور و العلم‌اند نهايت واسطۀ در فيض و افاضه‌اند.و عقل اول و نفس كليه را هم گويند.

«و يحصل من بعض الانوار القاهرة و هو صاحب طلسم النوع الناطق يعنى جبرئيل عليه السلام و هو الاب القريب من عظماء رؤساء الملكوت القاهرة.روان بخش.روح القدس.واهب العلم و التأييد.

معطى الحياة و الفضيلة» (مجموعۀ دوم مصنفات ص 200، 201).

واهِب

-(اصطلاح فقهى)رجوع به هبه شود.

والِه

-(اصطلاح ذوقى)سرگردان و متحير در بحر وحدت و شيفتۀ مقام وحدت.

عطار گويد:

در جستجوى عقل و جان،و اله فتاده در جهان
تو دايما گنجى نهان در قعر جان سبحانه
هر بى‌زبانى بسته لب،با رازهاى بو العجب
با تو سخن گو،روز و شب،از صد زبان سبحانه
ذرات عالم از على،تا نقطۀ تحت الثرى